۱- استفاده از كيسه هاي پلاستيكي و بطري هاي آب:

مواد مصنوعي بازيافت شده مثل كيسه هاي پلاستيكي و بطري آب توجه بسياري از توليد كنندگان پوشاك را به خود جلب كرده است. اين مواد به ذرات ريز تبديل مي شوند، سپس تجزيه و ذوب و در نهايت به نخ تبديل مي شوند. به طور مثال در توليد بعضي از شلوارهاي جين از تركيب ۲۵ درصد نخ حاصل از بطري و ۷۵ درصد پنبه استفاده مي گردد. نتيجه اين تركيب، پارچه اي نرم و در عين حال بادوام است.

۲- تهيه پارچه از چاي و دانه هاي قهوه:

با پيشرفت صنعت مد و پوشاك، مواد غذايي مي توانند تبديل به كالاهاي پوشيدني شوند. يكي از شركت هاي توليد كننده پوشاك ورزشي با تكنولوژي بالا از دانه هاي قهوه ي بازيافت شده در توليد گرم كن استفاده مي كند. همچنين چندين طراح لباس معروف در دنيا از كومبوجا يا مخمر چاي در توليد پارچه و چرم گياهي استفاده مي كنند. لباس ها نيز باعث آسيب رساندن به محيط زيست مي شوند. لباس هايي كه براي ما بزرگ يا كوچك است يا لباس هاي كهنه كه دور ريخته مي شوند، تنها در آمريكا در بيست سال گذشته حجم لباس هايي كه دور ريخته شده از ۷ ميليون تن به ۱۴ ميليون تن در سال رسيده است. مواد به كار برده در انواع لباس ها براي ساليان سال در طبيعت باقي مانده و به آن آسيب جدي مي زند. براي كاهش اين حجم دور ريز روش هاي زيادي وجود دارد.

1. در برخي كشور ها بازار هاي هفتگي يا اينترنتي براي فروش لباس هاي دست دوم وجود دارد.
2. روش ديگر هديه دادن لباس هايي كه براي ما كوچك يا بزرگ است به افرادي كه از لحاظ مالي در سطح پائيني قرار دارند.
3. يك روش ديگر دقت در خريد لباس است. با توجه به سايز و نوع بافت پارچه انتخاب مناسبي داشته باشيم.
4. روش ديگر ابزار هاي خريد اينترنتي و آنلاين است. بسياري از فروشگاه هاي اينترنتي با در اختيار گذاشتن اندازه و سايز دقيق از محصولات، اتاق پرو مجازي را طراحي كردند كه خريدار مي تواند با اطمينان كامل لباس مورد نظر خود را انتخاب كند، كه اين روش موفقيت چشم گيري را پي داشته است.